Een vrolijk kind
Mijn kind is de laatste weken in goeden doen. Althans dat denk ik. Nu zal je misschien zeggen, “dat weet je toch wel?”, maar dat is niet altijd zo. Ik heb wel eens gedacht dat het goed ging, maar dan hoorde ik later van de vertrouwenspersoon van school dat het niet zo was. Tegen die mevrouw vertelt Devin toch meer dan tegen mij. En dat is prima, maar in dit geval was het iets wat ik niet had zien aankomen. Iets met een Oscar voor acteerprestaties. Vandaar dat ik nu niet met zekerheid durf te zeggen dat het ook zo is. Maar ik denk het dus wel.
100 Kussen
En dat is heerlijk! Ik geniet enorm van Devin’s vrolijke gebabbel en hun dikke knuffels. Laatst kreeg ik zelfs 100 kussen op mijn wangen, neus en voorhoofd. Ik heb ze niet geteld (dus het kunnen er iets minder zijn), maar het waren er opvallend veel. Wat heerlijk he? Ik geniet er enorm van. Misschien ook, omdat het soms heel anders is en wel met mijn kind kan mee kan huilen (overigens huilt Devin niet, alleen ik).
Ook vandaag heb ik nog een dikke knuffel gekregen (en verdiend) voor het feit dat ik hun gymtas en film kleren nog even kwam brengen op school, omdat “vriendin vergeetjenietje” (alias Devin) weer eens was vergeten dit mee te nemen. En dan kan je denken, je kind gaat dan maar in hun normale kleren gymen en dat is ook zo. Het zal niet de eerste keer zijn. Maar ik heb het dit keer niet bedacht. Als je namelijk daarna naar je vader gaat , moet je het hele weekend in die zweetkleren lopen en dat is niet zo fijn. Bovendien heeft mijn kind met de theaterschool een filmproject waarbij ze speciale kleren aan moeten. Ook vergeten dus. Maar ik werd er enorm voor beloond. In de vorm van een omhelzing die net iets te lang duurde haha.
Hooikoorts
En mijn kind is niet elke minuut vrolijk he. Vooral niet als ze net uit school komen en dwars door alle pollen gefietst hebben. Devin heeft namelijk ontzettend veel last van hooikoorts. Pakken zakdoeken gaan er mee naar school en niks werkt. Nou ja niks? Eigenlijk wil mijn kind ook niks. Ze willen geen tape op hun rug (snap ik als je door autisme gevoelig bent voor iets op je huid), geen neusspray (bloedneuzen) of oogdruppels (prikken als de neten). En een pilletje vergeet Devin vaak. Acupunctuur is eng met al die spuiten (en vaak effectief) dus mijn kind werkt ook niet echt mee. Maar vervelend blijft het natuurlijk wel.
Douchen
Er is 1 groot voordeel aan hooikoorts en dat is dat mijn kind nu meer onder de douche staat. Om al die pollen uit dat lange haar en van hun gezicht te spoelen. Anders blijft het jeuken. Alleen houdt Devin niet zo van douchen (ook iets van autisme), maar doet het nu wel. Om zich vervolgens met koud water af te spoelen, omdat hun moeder tegenwoordig een echte Hoffer is he (zie blog vorige week).
De eerste keer had Devin het alleen niet helemaal goed begrepen. Ze hadden met ijskoud water ook hun haren gewassen. Dat was een beetje TE. Ik besefte toen weer meteen dat ik bij Devin alle stappen goed moet uitleggen. Dus eerst alles wassen en dan pas die koude straal erop. Koud water zorgt ervoor dat je huid niet zo droog (heeft Devin ook) is na het douchen en je immuunsysteem beter wordt en dat schijnt dan weer te helpen met hooikoorts. Of dat echt zo is, weet ik niet. Ik heb het alleen van horen zeggen en aangezien “vriendin vergeetjeniet” (vind het wel een mooie bijnaam) voor de rest niks wil, is het het proberen waard, zeg ik.
De Pinkster staat voor de deur en het belooft een beetje druk te worden. Zaterdag gaan we ALLE tenten (4) opzetten als test voor de camping. En daarna zijn er honderd (ik heb iets met dat getal denk ik. Of ik houd van overdrijven, dat kan ook 😉) kermisborrels waar we voor uitgenodigd zijn. Het is hier namelijk kermis. Mocht het echt gaan regenen, zoals het nu voorspeld is, dan hebben wij nog wel wat tenten TE HUUR. Iets met een goed doel.
Fijne Pinkster!
Liefs, Devin & Brenda
Ps: De foto
Inderdaad deze is van een paar jaartjes terug. Maar het hartje voelde ik weer deze week.