Soms gaan de weken zo snel dat ik even moet nadenken wat er ook al weer gebeurd is. Herkennen jullie dat?
Logeren
We hebben natuurlijk een Pinksterweekend gehad. Mijn kind ging uiteindelijk toch uit logeren bij een vriend C. waar ze meer mee omgaan en die accepteert dat Devin soms een beetje anders is. Sterker nog die vriend is zelf ook anders. Het gunstige is dat C. thuis zussen heeft die ook autisme hebben en het gedrag van Devin hierdoor soms herkent. Hij begrijpt het niet altijd maar accepteert dit en dat moet je hebben.
Of vriend C. daarentegen nogmaals Devin zal uitnodigen voor een slaappartijtje is te betwijfelen, omdat C. een horror nacht heeft gehad. Aldus Devin die onrustig had geslapen en overal tegen aangeknald was in hun slaap. En Devin had gesnurkt. Allemaal slechte ingrediënten voor een goede nachtrust zeg ik.
Hooikoorts
Nu is mijn kind snot verkouden door die ellendige hooikoorts (vandaag belt de huisarts terug, omdat ik gevraagd heb om een betere medicatie als deze er al is). Devin kan alleen door hun mond ademhalen en dat is doodvermoeiend. Binnenkort komt er nog een toets week aan en dat is niet gunstig als je je belabberd en vooral heel vermoeid voelt door die dichte neus en zere ogen. Daar wordt een mens niet vrolijk van.
Nu moet ik wel eerlijk toegeven dat het kind ook vrij weinig wil om het op te lossen. Geen tape op hun rug, want dat irriteert bij iemand met autisme die al gevoelig is voor dingen op de huid, natuurlijk enorm. Dus dat snap ik. Geen acupunctuur, want die naalden zijn verschrikkelijk en onmenselijk (niet mijn woorden). De gewone pilletjes vergeten ze vaak te slikken zoals het een echte puber betaamt, maar ik heb ook niet echt het idee dat ze iets doen. Oogdruppels prikken als de neten (toch raar?) en van neussprays krijgt Devin bloedneuzen. Dus heel hoopgevend is het niet.
Kermis
Verder was er bij ons kermis met de Pinkster. Er zijn hier voornamelijk kermisborrels (dus we hebben het niet over attracties) waar je voor uitgenodigd wordt en dat word je al snel, want je hoeft niet heel erg bevriend te zijn met mensen. Het kan dus zijn dat je er meerdere op een dag (die in de middag beginnen) hebt en dat is zwaar voor iemand van mijn leeftijd. Althans daar ben ik weer achter gekomen.
Tenten opzetten
Op zaterdag had ik goede zin. We hadden die dag een aantal tenten opgezet met een aantal mensen die zo lief waren om te helpen en die ons ook een grote party tent uitlenen. Een tent van 4×8 meter die uiteindelijk 3×6 meter bleek te zijn. Kijk daar kom je dan weer achter als je ze opzet.
Ook hebben we een geweldige evenemententent (met zo’n leuk punt dakje net als bij het circus, dus de olifant kan doorkomen) opgezet die we ergens gratis hadden opgehaald. Dat was wel een hele toestand. Althans niet voor mij. Ik had mijn nicht gevraagd deze even op te pikken, omdat we met elkaar hadden afgesproken en ik dan niet 50 km hoefde te rijden ervoor. Zij woont er ten slotte dichtbij. Volgens Darcy was de tent niet zo groot dus het was geen probleem. Nou? Ze heeft het gedaan, maar een probleem was het wel. De tent is loeizwaar en heel groot. Dus hij paste precies in haar auto maar niet in de mijne. Dus overhevelen ging niet en dus moest zij (nou ja ze moest niks, ze deed het de lieve schat) weer 40 km naar mijn huis rijden om die tent weer te droppen. Maar we zijn er blij mee hoor. En omdat de partytent kleiner is, past deze tent weer op het veld. Een geluk bij een ongeluk, zeg ik. In deze tenten gaan we al onze activiteiten doen, want je weet het nooit met het weer hier.
De stort
Daarna gingen we nog mijn oude tent opzetten, om te kijken hoe groot deze ook al weer is. In deze tent heb ik geweldige kampeeravonturen gehad met Devin. De tent die ik na mijn scheiding gekocht heb en waarin Devin en ik veel plezier hebben beleefd. Ik was er dus aan gehecht. Je voelt hem al aankomen nu. De tent ligt nu in de stort. Hij zat vol schimmel en als we deze gebruikt zouden hebben, zouden we gezondheid van onze lieve jongeren in gevaar gebracht hebben. Dus dat kan niet. We dachten dat de tent droog in de schuur zou staan. Daar stond ie ook alleen niet droog. Er zit een gat in het dak en alles is zeiknat geworden. Zonde he? Ik was er ziek van en Darcy ging uit schuldgevoel direct op marktplaats naar een alternatief zoeken, maar misschien is het niet nodig nog een tent.
Mijn tent heb ik à la de Marie Kondo theorie netjes bedankt voor de mooie herinneringen en toen snel naar de stort gebracht en weg gegooid. Het is niet anders. Daarna maakte de mevrouw die langskwam om een tent bij ons te brengen voor de camping alles weer goed. Tent Coen is geweldig! Ik heb er een stukje over geschreven van de week dat je kan terug lezen op onze Facebookpagina.
Goede zin
Maar goede zin dus in het eerste wijntje op de kermis borrel van stiefdochter. Die was gezellig. Daarna volgde borrel 2. De goede zin was er nog steeds en hierdoor werd deze ook erg gezellig. Toen we om 02:00 uur thuis waren, mocht ik mijn jas niet uittrekken, want Darcy kwam opeens met twee posters die we nog moesten ophangen bij een vriend die 50 was geworden. Mooie tijd ook, zeg ik.
Toen we door de tuin slopen, zag ik dat de opblaas Abraham op de grond lag, zonder lucht. Achteraf bleek dat dit kreng teveel herrie maakte en ’s nachts even uit moest. Ik zocht naar het beste raam voor de poster en liep de hele tuin door. Op mijn tenen zodat de hond niet zou gaan kefferen. Maar een aangeschoten vrouw kan natuurlijk nooit stil zijn geweest. We zouden het kunnen terugkijken op de camerabeelden, want ik hoorde pas de volgende dag dat de tuin volhangt met camera’s. Goed dat ik niet gek heb gedaan (denk ik).
De kater komt later
De volgende dag was het feestvarken verrast door de posters waarvan er eentje op z’n kop hing. Een kniesoor die daar op let. Ik had een enorme kater en had geen goede zin meer en heb er snel een einde aan gebreid. Darcy ging nog even door (is toch anders en leuker als je er opgegroeid bent). Dus maandag zaten Devin en ik heerlijk alleen in huis aan een frietje, terwijl iedereen aan de zwier was. En dat is ook fijn, want zo vaak zijn we niet meer met z’n tweeën thuis.
Nu weer alle focus op de camping en Devin op hun toetsweek.
Liefs, Devin & Brenda