Is het nou Devin of Celeste? Ik zie verschillende namen voorbij komen en kan mij voorstellen dat je het niet (meer) weet en daarom leg ik het even uit.
Naamwisseling
Ooit (1,5 jaar terug of zo) besloot mijn kind hun naam te veranderen. De oude naam die met liefde gegeven is, werd opeens een deadname. Ik zal je eerlijk zeggen dat ik het hier heel moeilijk mee heb gehad. Ik associeerde de oude naam namelijk met dat oh zo schattige jongetje dat we ooit geadopteerd hebben. Alle herinneringen van mijn kind tot hun 13e levensjaar, waren allemaal gekoppeld aan die naam. Het voelde voor mij alsof ik al die herinneringen moest loslaten door de naamwisseling. Ik ging in de weerstand en ging het vermijden. Waar ik eerst nog bij de trap mijn kind bij naam riep om te komen eten, stond ik nu te treuzelen om vervolgens alleen “eten” te roepen. Ik kon er niet aan wennen en er kwam een figuurlijke maar ook letterlijke (ik kreeg een fikse Corona en lag een maand in een kamertje) verwijdering tussen mij en mijn kind. En dat is naar als je altijd 4 handen op 1 buik bent geweest.
Devin
Dus uiteindelijk wist ik heus wel dat ik een stap moest zetten. Je mag als ouder best je tijd nemen om te wennen aan een naam (ook al wil je kind het stel op sprong), maar je moet er ook weer niet in blijven hangen. En dus zette ik die stap door voorzichtig met de naam Devin te gaan experimenteren. Iedereen thuis probeerde de nieuwe naam in hun systeem te krijgen. Voor mij en mijn stiefdochter ging dat best snel (de aanspreekvorm is een stuk ingewikkelder), maar Darcy had er meer moeite mee. Niet omdat hij het niet wilde, maar omdat hij er minder focus op had. Want je moet wel even echt de focus erop leggen anders wordt het niks.
En toen we helemaal gewend waren aan de naam Devin, kwam er een andere naam. Gelukkig hoefden wij deze naam niet te gebruiken, want ik zal eerlijk zijn die naam vond ik echt helemaal niks. Die naam heb ik ook nooit gebruikt, ook niet in mijn blogs. Ons kind gebruikte die naam alleen bij andere kinderen. Inmiddels vond ik Devin ook een veel betere naam. Dat is het grappige, als je besluit je weerstand op te heffen dan kom je er achter dat een andere, in dit geval internationalere naam wellicht veel beter bij iemand past. Zeker omdat dit kind zo graag Engels spreekt. Dan is een Hollandse naam helemaal niet meer passend.
Celeste
Maar goed ook Devin is verleden tijd. Jammer, want ik vond het wel een erg leuke naam. Misschien is Devin te mannelijk, ik weet het niet. Het blijft namelijk toch een zoektocht voor mijn kind. Ons kind vindt het niet erg als ze aangezien worden voor een meisje. Dat liever dan voor een jongen. Het is mij inmiddels wel duidelijk dat mijn kind hun identiteit vereenzelvigt met een naam. Alsof je steeds meer tot de kern komt van wie je werkelijk bent. En daar hoort blijkbaar elke keer een andere naam bij die dat beter representeert.
Nu hoor ik je wellicht denken, kan dat zo maar? En dat is inderdaad de vraag. Of je het anderen mag “aandoen” om elke keer je naam te veranderen. Want wij ouders worden hiermee geconfronteerd, maar ook oma’s (opa is te vergeetachtig), docenten, andere kinderen etc. Daar hebben we het wel over gehad met Celeste, want dat is de naam die ze nu weer voor zichzelf hebben bedacht. Heel wat anders dan Devin en wellicht ook wat vrouwelijker (behalve in Frankrijk, daar is het ook een mannen naam, maar goed mannelijk of vrouwelijk boeit sowieso niet bij een non-binair persoon).
Deze naam werd plotseling geïntroduceerd op de camping. Alle persberichten waren eruit gegaan met Devin en mijn kind stond rustig de pers te woord met Celeste. Niemand maakte er iets van. Ook ikzelf niet. Daar was ik eigenlijk wel verbaasd over, misschien is de eerste wissel het moeilijkst. Of ik ben heel flexibel dat kan ook 😉. Ik kon er zelfs hard om lachen en was ook razendsnel aan deze naam gewend. Darcy en stiefzus (die is trouwens sowieso heel soepel erin, heel lief) waren ook op de camping net als oma Els en Loes die meteen te horen kregen dat er weer een nieuwe naam was. Zij maken er allemaal niks meer van, wat natuurlijk wel bijzonder is. Maar goed dat kan je niet van iedereen verwachten (liever wel vindt mijn kind dat toch een puber blijft haha) en niet iedereen is even enthousiast. Ook omdat wij vaak naar buiten treden en dit wel een beetje verwarrend is allemaal.
Cédé
Ons kind kan ook niet beloven dat het hierbij blijft (en ook hier moet ik om lachen). Het maakt mij echt niet uit, heb ik gemerkt. Of het moet echt een gekke naam zijn, maar anders denk ik toe maar. Ik heb op de camping gezien dat elk kind wel een zoektocht heeft en dit is blijkbaar de zoektocht van ons kind. Het zal allemaal wel loslopen en niet tot in de eeuwigheid doorgaan, neem ik aan (en hoop ik). Op een dag zal mijn kind heus wel beseffen dat je dezelfde persoon blijft. En dat dit niet verandert met een andere naam. Net als dat ik nu weet dat mijn kind dezelfde blijft ook al hebben ze een andere naam. Ik vind de testperioden prima, je moet je namelijk wel senang voelen bij een naam.
Echter, ik zal het jullie niet aan doen al die namen en daarom hebben we een nick name bedacht. Net als ik doe met Darcy. En dan kan mijn kind in alle rust experimenteren. Het is een combinatie geworden van de twee namen. Vanaf nu af aan noem ik mijn kind hier Cédé (want CD is ook zo wat en mijn kind vond de streepjes wel chique). Eigenlijk vind ik het zelf best een leuke naam, maar goed zo noemen we hen thuis dus niet. Ik zeg namelijk thuis ook geen Darcy tegen mijn vriend die er inmiddels wel naar luistert, mocht je hem tegenkomen en dit roepen 😉.
Maar lang verhaal kort: voor de schrijfsels wordt het dus Cédé. Waarvan akte.
Fijn weekend!
Liefs, Brenda