De maand van? Is dat nieuw? Ja!
Ik vond het namelijk zelf ook heel erg saai dat ik weinig schreef op mijn eigen blog. En ook wel een beetje gek ook. En dus start ik met de maand van, 1x per maand op de 1e zondag van de maand. In het kader beter iets dan niets 😉. Hierdoor blijven het wel ellenlange stukken, waarvoor alvast mijn excuses.

Jaarwisseling
En wat is er allemaal gebeurd deze maand? Veel en ook weer weinig. De jaarwisseling lijkt wel een eeuw geleden, maar ik heb er ontzettend leuke herinneringen aan. God, wat hebben we gelachen. We hadden een bevriend stel op visite en mijn kind zat weer eens op hun kamer. Maar ik heb een troef in de vorm van Darcy. Ongevraagd liep hij naar de kamer van Cédé (ps Cédé is geen nieuwe naam, maar een werktitel, thuis noemen we Cédé bij de op dat moment actuele naam hahaha) en zei hen dat we bij het sjoelen echt een scheidsrechter nodig hadden en iemand die alle standen kon bijhouden. Wat slim weer van die Darcy, want dat kon mijn kind niet weigeren natuurlijk. Cédé is heer en meester (geen genderneutrale uitspraak haha) in lijstjes.

Sjoelen
Op een gegeven moment verleidden we Cédé om ook een keertje weer te gooien (nou ja schuiven eigenlijk anders wordt het een zooitje). En dat deden ze onder luid protest, want ze waren veel te slecht hierin, konden het niet blablabla. Overigens was mijn kind wel laatste geworden met de kerst dus in dit geval zijn ervaringen uit het verleden soms wel een garantie voor de toekomst, maar dat terzijde. Echter, de wonderen zijn de wereld nog niet uit en mijn kind sjoelde boven de 120. Veel voor ons (amateurs) en bizar veel voor mijn kind. Ik denk dat we nog nooit zo hard gelachen hebben, incl. Cédé zelf. Ik piste er zelfs een beetje van in mijn broek (too much information en ouderdom). Daarna werd er nog geposeerd op hakken in het vuurwerk. Jammer dat ik elke keer net te laat klikte, zodat je geen enkele uitspatting van een vuurpijl ziet, maar dat mocht de pret niet drukken. Het was er eentje voor in de boeken. Al was het alleen maar vanwege de tijd dat we gingen slapen. Pas toen mijn kind lijkbleek vroeg of ze alsjeblieft naar bed mochten gaan, zagen we pas hoe laat het was. We leken wel pubers.

Kerstvakantie
De vakantie daarna was lekker rustig. Sowieso moesten we natuurlijk bijkomen met z’n allen en hadden Cédé en ik ons eerste interview voor Gaykrant met Sem Jansen, een ontzettend leuke trans man die hopelijk ook naar de camping komt met zijn gitaar en super veel kan vertellen wat het toedienen van hormonen met je stem doet. Want hij kon als vrouw heel erg goed zingen en was bang dat dit niet meer zou lukken als man, want je krijgt toch een andere stem. Heel leuk en ook leerzaam. En het leuke was dat hij het ook wel eens leuk vond om dingen van een moeder te horen, want nu begreep hij zijn eigen ouders beter. Eind goed al goed zeg ik 😉 en binnenkort te lezen op Gaykrant (deel de link dan wel). Cédé moest er nog wel even inkomen, maar had bij het 2e interview een lijstje met vragen gemaakt. Helaas is hun moeder een ongeleid projectiel en vuurde een paar vragen af die op hun lijstje stonden. Fout! Dus bij de 3e zal ik mij aan de structuur moeten houden. Toch weer die structuur he die voor elk mens goed is.

Interviewen
Dus er valt nog veel te leren, ook voor mij. Opeens zit ik volop in de interview modus. Via Zoom wat nog wel lekker veilig is. Maar ik werd ook even buiten mijn comfortzone gesmeten en voer een opdracht uit voor Visit Flevoland die allerlei bedrijven uit Flevoland (nee het is geen gat) op de kaart wil zetten. Dit keer waren we bij een kok die aan tafel allemaal gerechten bereidde. Super leuk en ontzettend lekker. Ik heb de kok geïnterviewd en het filmpje is zowaar leuk geworden. Een kwestie van flink de schaar erin zetten zeg ik. Zou ik ook eens met mijn stukken moeten doen. De link vind je onderaan dit stuk. De komende 6 maanden mag ik nog meer op pad dus in aflevering 12 (de laatste, we doen er 2 per dag) zal ik er wel lekker inzitten 😉. Ik vond het nog best moeilijk. Het lijkt zo makkelijk op tv en dat maakt dat ik het dan ook probeer, maar het is echt een vak dat ik duidelijk nog niet onder de knie heb. Daar moeten we eerlijk in zijn.

Mediavrouw van het jaar
En toen kwam die nominatie voor Mediavrouw waarbij in de motivaties ook stond dat ik net een Pipi Langkous ben, met alles wat ik toch probeer (ik zeg een mooi haakje). Ik ben niet door maar voel mij wel een winnaar door alle reacties die ik heb mogen ontvangen en waar ik zwaar door geraakt werd. Inmiddels hangen hier wat vellen vol motivaties aan de muur om terug te lezen op de momenten dat ik even vergeten ben dat ik best waardevol kan zijn. Zelfs mijn eigen kind was super trots, wat natuurlijk nog leuker is. Het feit dat ze als motivatie invulde “ik stem op haar, omdat ze mij dat gevraagd heeft” deed daar niks aan af. Ik herkende hun reactie uit duizenden (nou zoveel waren het er ook weer niet) en we hebben er heel hard om gelachen. Het was ontzettend lief dat Cédé alle reacties wilde teruglezen. Het was impressive, zei mijn kind, haha.

Toetsweek en open dagen
Verder is de tweede toetsweek ronde weer een feit. Het gaat goed hoor. Veel is net aan, maar het is voldoende, zeg ik. Dat je Havo 4 bereikt met autisme is gewoon heel erg knap. Daar verdient mijn kind een diepe buiging voor. Want ook al ken of begrijp je de stof goed, de vraagstelling kan er toch voor zorgen dat je cijfer veel lager uitpakt. Ik denk dat als we alles mondeling zouden doen er dan hele andere cijfers uitkomen, maar goed dat is niet de realiteit. En het is genoeg! Ook zijn we alvast naar wat open dagen geweest voor een vervolgstudie. De open dag voor de Hogeschool voor Kunsten in Utrecht vond ik persoonlijk erg leuk. Okay, ik moest het eerste uur enorm wennen aan de vaagheid van de open dag, maar nadat ik concreet wat leerlingen en docenten had gesproken, begreep ik wat je er kon doen 😉. De fashion business studie in Doorn (of all places) was niks zeiden Cédé en hun vader. Geen paradijsvogel te zien. En nu gaat stiefmoeder binnenkort naar een hogeschool in Haarlem ivm een informatica studie. Want ook dat lonkt naar het kind. Het is fashion designer of web designer met als enige overeenkomst het woord designer. Vaders wil graag dat Cédé docent Engels wordt met als extra taak het mentorschap, omdat ons kind echt heel erg goed in Engels is en ook graag anderen helpt. Dus ik denk dat dit ook een schot in de roos zou zijn.

Leerling mentor of zo
Momenteel is Cédé mentor leerling of leerling mentor (geen idee, ik haal ze altijd door elkaar, ik ben afgelopen week ten slotte ook alweer 54 jaar geworden (gelukkig) dus dan treedt het verval toch in). Cédé is mentor van een eigen brugpieper klas en schuift daar elke week een uurtje aan. Dat mijn kind dan het eerste uur vrij heeft, maakt hen niks uit. Cédé gaat toch het liefst elke dag hetzelfde tijdstip naar school, vrij of niet. En gaat ook weer elke dag hetzelfde tijdstip naar huis (na het maken van huiswerk in een speciaal lokaal). Structuur voor ons kind met autisme, helemaal goed toch?

Puzzelen
En vaak is het huiswerk dan voor groot deel af en kan er lekker gepuzzeld worden in onze concept store waar 1 tafel bezaaid ligt met 2000! stukjes. Niet normaal zoveel. De tafel is ook niet meer te bezichtigen door al die puzzelstukjes haha. Urenlang kan mijn kind puzzelen, gebouwen van lego in elkaar zetten of een schilderij van diamond painting maken. Wat een engelengeduld. Het grappige is dat die puzzel wel iets opwekt op bij andere mensen. Mensen waarvan je het niet verwacht (zoals de spraakzame ietwat wilde vriendin van mijn stiefkind of mijn kersverse schoonzoon) houden ook van puzzelen en zaten opeens naast mijn kind om een stukje te leggen. Het is ook leuk! Op de camping hebben we ook een tafel met een puzzel waar iedereen kan aanschuiven en heel erg laagdrempelig met elkaar kan praten zo. En we hebben inmiddels genoeg puzzels (iets met een verjaardag en kerstcadeaus en Noppes) dus we nemen ze zeker weer mee.

Open dagen
Het plan was dat mijn leerling mentor (ik heb het inmiddels aan Cédé gevraagd) dit weekend ging helpen bij de open dagen van hun school. Niet 1 maar meteen 3 dagen, want het is zo leuk! Darcy en ik kijken elkaar op zo’n moment verbaasd aan en denken er is ook maar 1 kind die ook in het weekend vrijwillig naar school gaat en overal helpt. Voor de ouders en kinderen die komen kijken, was het vast genieten geblazen (of fronzen als Cédé hun hakken aantrekt haha). Wat ik zeker wist was dat je een bak vriendelijkheid en enthousiasme over je heen zou krijgen tijdens de rondleiding.

Maar helaas voor al deze kinderen en ouders. Mijn eigen kind heeft zelf een open dag vandaag in Haarlem voor de studie Informatica. En dus ging het niet door. Ik zag dat Cédé hun hakken in de tas stopte en herinnerde mijn kind eraan dat dit misschien niet zo’n kleurrijke school is. Misschien word je wel uitgelachen met hakken? Ik merk dat ik het een beetje spannend vind, maar mijn kind niet.

“Mam, als het morgen niet kan en iedereen mij raar aankijkt dan weet ik dat ik in ieder geval niet naar deze school moet gaan.” Wat slim! Zo had ik het nog helemaal niet bekeken. Dan moet je het ook nog durven om die eventuele confrontatie aan te gaan, maar dat durft Cédé.

Ik ben super trots op dit behulpzame kind dat overal voor openstaat en allerlei dingen probeert terwijl ze zelf heel vaak nagewezen of uitgescholden worden. Maar dat weerhoudt Cédé er niet van om toch ook vandaag weer zichzelf te laten zien.

Ik vind het knap en moedig en met deze trotse woorden sluit ik de eerste Maand van Moeder enzo af.

Fijne maand allemaal en tot de eerste zondag in maart (dat zitten Cédé en ik tijdens de fashionweek in Parijs samen).

Liefs, Brenda

Ps1: Cédé verandert nog al eens hun naam en daarom werken we in blogs nu met een werknaam, zodat ze in alle rust op zoek kunnen gaan naar de juiste naam. Dan weet je dat.

Ps2: de camping kan je hier boeken
https://moederenzo.nl/camping-de-paradijsvogel/

Ps3: hier kan je het filmpje zien van Flevoland
https://youtu.be/h9Gm7jGDWis