Allereerst welkom aan alle nieuwe mensen die erbij gekomen zijn! Ontzettend leuk dat jullie ons gaan volgen.
Camping
Wat een zomer hebben wij gehad zeg. Niet normaal zo mooi. Ik heb nog heel erg lang heimwee gehad naar al die mooie paradijsvogels en naar de liefdevolle sfeer op het veld. Eigenlijk heb ik nog nooit zoiets moois mee gemaakt. Zoveel liefde, zoveel gelijkgestemden die elkaar volledig accepteerden en niemand buitensloten. Zoveel ouders die geraakt waren, omdat ze opeens een heel ander kind te zien kregen. Een kind dat erbij hoorde, dat volledig zichzelf kon zijn en lachte. Een kind dat bij een groep kinderen hoorde en gelukkig was. Een kind zoals een kind hoort te zijn.
Alleen wij ouders (want ik ben ook zo’n ouder) kennen dit stuk vaak helemaal niet. En dan raakt het als het opeens wel zo is. Dan is er een enorm geluksgevoel, je kan opeens ook achterover leunen en vakantie vieren. En met andere gelijkgestemde ouders praten die je niet veroordelen en begrijpen waar je het over hebt. Een vakantie die onverwachts (want je kan zoiets niet inschatten) heel waardevol is en je laat zien dat je kind helemaal niet anders is als je het maar in de juiste groep zet.
Het kan dus wel
Diep van binnen wist ik dat het kon. Dat je zoiets kan creëren. Ik had dit ten slotte al eerder met mijn eigen kind ervaren. Maar zó mooi had ik het ook niet bedacht. Want ook mijn kind heeft er een geweldige tijd gehad. Ik zag een kind dat enorm genoot, best rustig was en prima met allerlei jongeren overweg kon. Een kind dat helemaal niet overprikkeld raakte, terwijl ze toch elke dag in een tent met iemand sliepen. Sterker nog, ook mijn kind heeft enorme heimwee naar de camping en mist het gezelschap. Dat ik dit nog ooit zou zeggen over een kind dat graag alleen op hun kamer zit en moeilijk vrienden kan maken. Het kan dus wel.
Lichtpuntjes op de tijdlijn
En als je eraan geproefd heb, wil je meer. Ik wilde net als alle andere ouders in deze veilige bubbel blijven (want buiten de camping is het leven een stuk harder) en de kinderen wilden niet naar huis. Maar aan al het moois komt een eind. Voorlopig, want binnenkort is ons eerste live event (22/10) waarbij oude bekenden elkaar weer kunnen bijpraten en nieuwe bekenden ook kennis met hen kunnen maken. En dat kan prima heb ik op de camping gezien. Want elk nieuw kind werd met OPEN armen ontvangen. Was de wereld ook maar zo. Wat zou het leven dan mooi zijn. En dan waren dit soort campings ook niet nodig. Want is het nodig? JA! Iedereen vindt het fijn om geaccepteerd te worden en gelijkgestemden te ontmoeten. En deze kinderen gaan met zo’n ander gevoel naar huis. Met zelfvertrouwen en het gevoel dat je goed genoeg bent. Dat gevoel gun ik iedereen, gay of niet. En daarom creëren we vanaf zaterdag 22/10 diverse lichtpuntjes op de tijdlijn. Om weer even dat gevoel terug te halen. Belangrijk!
Back to school
Wellicht is je kind het gevoel alweer helemaal kwijt. Hoewel ik er heilig in geloof dat er vanaf nu af aan wel iets wezenlijks is veranderd. Dat kan niet anders. Er is een zaadje geplant en het wordt nooit meer zoals het was. Deze kinderen/jongeren weten vanaf nu af aan dat het ook anders kan. Daar staat ook onze paradijsvogel voor (die je terugziet in al onze merchandise). Een herinnering aan een liefdevolle plek en een reminder dat je niet anders bent.
Mijn kind gaat inmiddels alweer een paar weken naar school en ik moet zeggen het gaat best goed. Ik heb het idee dat de klas wel okay is en er meer rust is. Maar alles kan zo weer anders zijn. Dat weet ik inmiddels ook. En de eerste overprikkeling hebben we alweer te pakken door het baantje dat ze in de horeca hebben. Ik was helemaal vergeten hoe mijn kind dan is, maar ik weet het weer. Daar vertel ik volgende week meer over. En anders die week daarop.
Na een paar weken rust heb ik het plezier in het schrijven weer terug gevonden. En er is genoeg om over te schrijven. Dus dat komt goed. Tot volgende week!
Liefs, Brenda