Over Brenda (zij / haar)
Ik ben Brenda, trotse moeder van Celeste. Als moeder van een kleurrijke paradijsvogel heb ik een hoop moeten leren door de gender zoektocht van mijn kind. Ik kwam erachter dat velen mij in dit proces niet begrepen en besloot te gaan schrijven over alles wat ik tegen kwam als moeder van een non-binair kind. Ik zag dat het voor LGBTIQ+ kinderen/jongeren soms moeilijk was om andere gelijkgestemden te ontmoeten en besloot safe spaces te gaan organiseren waar onze kinderen gelijkgestemden konden ontmoeten en wij als ouders ook even konden opladen. Dit doen we nu in de vorm van events en onze zomer- én wintercamping.
Hoe het begon
Het is allemaal begonnen met mijn blog Moeder enzo. Daarin schrijf ik over het echte leven met mijn kind Celeste dat zich anders voelt. Als je dit wilt volgen dan kan dit op mijn website of via FB & Instagram. Inmiddels schrijf ik ook voor J/M ouders en Gaykrant. Ik vertel over mijn zorgen als moeder en over de dingen waar we in het dagelijks leven tegenaan lopen. Soms is dat best veel.
Celeste is zo erg gepest dat mijn kind op een gegeven moment niet meer wisten hoe ze moesten leven en van school zijn gewisseld. Dit had ook een enorme weerslag op mij als moeder. Ik heb echt van Josanne (de coach waar ik nu ook mee samenwerk in ons ondersteuningsprogramma) moeten leren hoe ik hier het beste mee om kan gaan.
Voor een ouder is het namelijk niet altijd gemakkelijk als je kind anders is. Daar weet ik alles van. Maar eigenlijk zijn onze kinderen de paradijsvogels in de maatschappij. Ze kleuren ons leven en ik vind ze heel erg moedig. Ze hebben namelijk het lef om zichzelf te zijn, ook als dat betekent dat ze dan buitengesloten en gepest worden. Maar jezelf zijn, levert je ook iets op. Daar is Celeste het levende bewijs van. En die positiviteit wil ik ook graag met jullie delen.
Ik ben een dankbaar mens en hoop dat ik met Moeder enzo echt iets voor je kan betekenen als ouder en je mag leren wat ik zelf ook heb geleerd. Want als ik het kan, kan jij het ook!
Over Celeste (zij mv / hen/hun)
Dit is mijn lieve kind Celeste. Bijna 17 jaar en komt van oorsprong uit China. Celeste houdt van lang haar (met rode lok), van gelakte nagels en is dol op hun hakken waar ze regelmatig op lopen alsof ze op een catwalk lopen. Een beetje anders dus.
Dit kind is heel creatief, schrijft of breit graag, omdat ze daar zo lekker rustig van in hun hoofd worden. Want soms is mijn kind ook een beetje overprikkeld. Celeste is vrij theatraal en zit op theaterles. Dat gaat hen goed af en mijn kind heeft daarom al wat kleine rolletjes mogen spelen in bekende Nederlandse films. Mijn kind praat graag Engels, is dol op knuffelen en heeft hun eigen naam veranderd (euh een paar keer). Ze vonden hun oude naam niet goed bij hen passen en heeft toen hun naam veranderd. Dat was (de eerste keer) behoorlijk wennen voor ons allemaal, maar nu vinden we het geen probleem meer.
Non-binair
Mijn kind is non-binair. In het begin had ik geen idee wat dit betekende, maar Celeste voelt zich een persoon, dus niet perse mannelijk of vrouwelijk. Ik wist altijd al dat mijn kind gay was, maar aan al die LGBTIQ+ termen moest ik wel even wennen. Het non-binaire is wel de reden dat ik hen niet meer mijn zoon, maar bewust mijn kind noem. Ik maak nog wel vaak foutjes met de aanspreekvorm, maar doe mijn best. Stap voor stap heb ik geleerd in mijn eigen ondersteuningsprogramma 😉
Celeste is ook de reden dat ik Moeder enzo gestart ben. Een kind uit mijn hart dat ik zelf niet mooier had kunnen maken.