Beter
Deze week ging mij beter af, moet ik zeggen. Ik had meer rust in mijn lijf en hoofd. Ik heb afgelopen weekend ook echt de tijd genomen om wat te lummelen en wat andere dingen te doen. Zo heb ik alle tuinstoelen schoon gemaakt en de kussens gewassen. Een k-klus maar het was nodig (en jullie hebben het thuis vast allang gedaan). Maar ik heb ook in de zon gelegen en niks gedaan.
Lummeltijd
Ik heb sowieso lummeltijd nodig in het leven. Dat wil zeggen dat ik mijn tijd “verdoe” als je het letterlijk neemt. Beetje ogen dicht in de zon of wat nutteloze tv programma’s kijken die ik momenteel volg en dan terug kijk terwijl ik weet dat ik beter nog 100 andere dingen kan gaan doen. Want afvinken van je to do lijstje werkt ook fijn voor je hoofd.
Zweefteef
Maar de boog kan niet altijd gespannen zijn en de beste ideeën, zoals die van de camping, heb ik vorig jaar zomer in mijn lummeltijd in de tuin gekregen. Of eigenlijk doorgekregen. Nu denk je misschien door gekregen? Heb ik hier te maken met een zweefteef? Nou misschien wel. Ik heb niet de illusie dat ik alles zelf verzin (teveel eer), maar heb het idee dat ik ook dingen doorkrijg die ik mag gaan doen. Want ik geloof dat je hier in het leven bent met een missie. Dat je hier iets te doen hebt. En het kind dat door adoptie bij mij gekomen is, zorgt ervoor dat ik dit nu ga doen. Ik had elk willekeurig kind kunnen krijgen, maar ik kreeg Devin. En daarom komt er nu een LHBT camping voor tieners en jongeren. Toeval bestaat niet zeg ik dan.
Er weer op uit
Ook Devin gaat weer beter voor zover ik dat beoordelen kan, want soms ging het niet goed en dacht ik het tegenovergestelde. Iets met een Oscar winnen voor je acteerprestaties. Maar Devin ging weer meer uit school chillen met vrienden, heeft een slaap afspraak in de mei vakantie staan met dezelfde vrienden en heeft Comic Con in Gorinchem geboekt. Dat laatste is overigens per ongeluk. Had de Dutch Comic Con moeten zijn voor het najaar, maar opeens zat Devin bij de Aziatische variant hahaha. Wel toepasselijk. Geen idee of ze zich dat goed beseffen met hun Aziatische uiterlijk, maar dat terzijde. Hun vader moest in ieder geval weer een nachtje Gorinchem boeken, want op en neer rijden was niet te doen. Nu gaat dit allemaal in overleg he. Devin wilde zijn kaartjes al terug geven en gaat er niet automatisch vanuit dat het mag. Maar vader is de slechtste niet en gaat samen met de stiefmoeder van Devin er weer op uit. “Zie het als een vakantie uitje mam, net als wij laatst in Rotterdam.” En zo is het ook.
Camping
Zelf ga ik met mijn compagnon en met Darcy naar de camping waar we gaan staan komende zomer. Om weer te voelen hoe het er is en om dingen echt goed op te meten. Want mensen kunnen de afmeting van een veld tegen mij zeggen, maar ik moet het zien. Ik moet zien hoe groot de plekken zijn, hoe het wordt als we een tent in het midden plaatsen enzo. En ik wil even kijken in het bos waar we een spannend spel gaan spelen in het donker. Maar op mijn leeftijd vind je al gauw iets spannend geloof ik.
Ook gaan we wat foto’s maken met styling, zodat je een goede indruk krijgt van de sfeer die we willen neerzetten. En we hebben een gesprek met twee dames die de catering voor ons gaan verzorgen voor het aankomstdiner.
Het aankomstdiner
En dat wordt top hoor. Althans in mijn hoofd dan, want ik zie het voor mij. Ben jij wel eens naar een camping geweest waar je bij aankomst meteen een diner kreeg met de hele camping? Ik denk het niet. Ook dat heb ik bedacht in mijn lummeltijd. En ik ben vroeger reisleidster geweest op Ibiza voor een jongeren reisorganisatie (hoe is het mogelijk ook) en heb daar gezien dat verbinding heel erg belangrijk is. En daarvoor kom je ook op onze camping. Om gelijkgestemden te ontmoeten. Anders kan je wel thuis blijven toch?
Maar het diner dus. We gaan tussen de gangen door voor vertier zorgen. En mijn kind en ik liggen nu al blauw van het lachen hierom (okay nu is de druk hoog, misschien vind jij er geen klap aan). We doen ideeën op in het theater waar we weer naar toe mogen of dingen die we al eerder hebben gedaan. En als we het allemaal durven (en dat doen we) dan wordt het niet saai.
De Telegraaf
Maandag 25/4 komen we paginagroot in de Telegraaf te staan. Dus als je nog wilt boeken dan zou ik snel zijn 😉. Want ik ga er wel vanuit dat zoveel landelijke aandacht wel iets voor ons gaat doen. Ik moet mij ook weer voorbereiden op gezeik van zuurpruimen op social media, maar dat had ik volgens mij al vorige week geschreven. Dus ik zal niet teveel in de herhaling vallen anders ben ik net mijn vader met dementie. En of je je op negatieve reacties kan voorbereiden, geloof ik niet. Het raakt toch altijd een beetje. Misschien gewoon niet kijken, de beste optie dan.
Want het moet vooral leuk zijn toch? Niet alleen de camping maar ook de weg er naar toe. Of zoals het tegeltje: “de weg zelf is je bestemming”.
Afijn, ik had mij voorgenomen om dit keer niet zo’n lang stuk te schrijven (wederom kansloos) dus ik ga afronden. Als je wilt boeken kan dat. Met wel het risico dat als je tieners/jongeren eenmaal geweest zijn, ze volgend jaar weer willen. Want daar gaan we onze stinkende best voor doen. We willen dat ze een onvergetelijke tijd hebben.
Tot volgende week! En denk eraan lieve mensen, die only way is up!
Liefs X, Devin & Brenda