De week van Moeder enzo – deel 76 – Ervaringsdeskundige

Zo het was mij het weekje wel weer. Naast het feit dat ik met mijn nieuwe horeca bijbaantje (want je moet het ergens verdienen) was begonnen, had ik zoals je eerder kon lezen ook nog een gesprek met school. De reden van het gesprek waren wat pesterijen en de woede en teleurstelling van mijn kind dat zich niet gehoord voelde. Want altijd maar zeggen dat je alleen invloed hebt op de manier waarop jij ermee omgaat, is wel een beetje makkelijk als school. Het is een school vol paradijsvogels die wel wat steun kunnen gebruiken zo nu en dan. En juist op dit punt laat school het liggen. Onbegrijpelijk.

Anti-pestbeleid

En dus hadden we een gesprek over het anti-pestbeleid. Want je kent ons, we trekken het liever breder. Dat heb ik ook geleerd van mijn kind dat nooit alleen aan zichzelf denkt en de school erop attendeerde dat ze moesten stoppen met die gesprekken met open eindjes. Kan ik even applaus krijgen voor deze opmerking? Precies dit! Gesprekken met pesters zonder consequenties is als een camping zonder paradijsvogels voor mij.

En het kind ging nog even door. Vorig jaar had er ten slotte een leerling van deze school zelfmoord gepleegd. We kennen de reden niet, maar pesterijen pakken nooit voordelig uit. Elke opmerking is er eentje. Op een gegeven moment heb je echt het idee dat je er niet meer toe doet. Want dat is toch overduidelijk als je van alles en nog wat naar je hoofd geslingerd krijgt?

Ervaringsdeskundige

Ook mijn kind heeft zo’n periode gekend. Alleen is deze er met therapie en Emdr weer bovenop gekomen. En dan nog is het lastig en komen de frustraties geregeld naar boven. Want die opmerkingen wennen NOOIT. Je kan denken, trek je er niks van aan, maar zo werkt het niet. Dat kunnen je lichaam en geest helemaal niet. Het komt sowieso binnen en daarna is het de kunst om het zo snel mogelijk naast je neer te leggen en je op dingen te richten waar je blij van wordt. Iets anders is er niet. En dat vindt mijn kind nog wel moeilijk en dat snap ik, want ook ik vind dat nog steeds moeilijk en ik ben al heel wat jaartjes ouder.

Dus ik hoop toch zo dat we op hoger niveau met school in gesprek mogen en we kunnen uitleggen wat het emotioneel met je doet (zou niet nodig moeten zijn, maar goed vaak moet je eerst iets ervaren voordat je het echt begrijpt). En hopelijk raakt dat dan. Want emotionele pesterijen zijn net zo erg als fysieke pesterijen. Alleen worden kinderen pas bij dit laatste geschorst en dat is echt achterhaald. Aldus mijn kind dat solliciteerde naar de functie van anti-pest coördinator, dat was duidelijk. Die kan als ervaringsdeskundige zo aan de slag. Verdrietig, maar dit is wel zoals het is.

Maar ik ga afronden en mij klaarmaken voor een dag bedienen. Ik hoop maar dat ik niet alles uit mijn handen laat vallen. Je hoort het vast de volgende keer.

Fijn weekend!

Liefs, Brenda